Frezowanie miedzi

Wykorzystanie i zastosowanie miedzi.

Przetworzona – z wykorzystaniem nowoczesnych metod obróbczych – miedź znajduje zastosowanie w pojazdach elektrycznych, budowie maszyn (produkcja precyzyjnych elektrod erodujących), piorunochronach, lekkich konstrukcjach i wielu innych produktach, elementach, detalach, komponentach. Mogą to być: kołnierze, przekładki i zawory, złącza, sworznie, wały, tuleje, łączniki, słupki, wtyki, kołki, bolce, rozety, rolki, podkładki, rdzenie, trzpienie, wsporniki, pierścienie, popychacze, łożyska, szpilki i wiele innych. 

Obsługiwany jest przemysł: motoryzacyjny, lotniczy, morski, rolniczy, wojskowy, medyczny, farmaceutyczny, optyczny, stomatologiczny, budowlany, architektoniczny, chemiczny, elektryczny, elektroniczny, maszynowy, komputerowy i inne.

Frezowanie miedzi – parametry, stosowane narzędzia, ważne informacje.

Czysta miedź jest ciągliwa i plastyczna, a przez to także trudnoskrawalna. Lepsze do skrawania są stopy z dodatkiem cynku, cyny, aluminium, krzemu, gdyż tworzą one wióry o kształcie korzystnym dla obróbki. Z kolei skrawalność stopów zawierających ołów, selen czy tellur porównywalna jest do skrawalności stali automatowej.

Mówiąc o skrawalność stopów miedzi, używa się klasyfikacji wg tzw. Universal Machinability Rating (UMR), gdzie odniesieniem jest podatność na obróbkę skrawaniem (100%) mosiądzu CZ121 ≈ MO58 (CuZn40Pb2), uwzględniająca m.in. wielkości wiórów, konieczną moc czy precyzję wykończenia powierzchni. Biorąc pod uwagę ten wskaźnik skrawalności, wyróżnia się: stopy o bardzo dobrej skrawalności, zawierające ołów, tellur, siarkę (UMR > 60%), stopy o dobrej obrabialności przy zachowaniu zadowalających innych cech, tworzące dłuższe wióry (UM 30-60%), stopy wysokowytrzymałe, które ze względu na konieczność stosowania niższych prędkości obróbki i znaczny przyrost temperatury skrawania mają utrudnioną obróbkę, wpływają na większe zużycie ścierne narzędzi i tworzą długie, ciągnące się, niewygodne wióry (UMR < 30%).

Podczas frezowania miedzi można stosować różne techniki i narzędzia. 

Tam, gdzie jest to możliwe, należy ograniczyć do minimum zużycie narzędzi, stosując frezowanie czołowe. Przy skomplikowanych kształtach sprawdzi się frezowanie obwiedniowe, przy czym przy gładkiej powierzchni może być to metoda współbieżna, a przy nierównościach i chropowatości zaleca się ograniczenie prędkości skrawania odpowiednio o 15% dla narzędzi z węglików spiekanych i o 20% dla stali HSS. 

W procesach frezowania miedzi i jej stopów można wykorzystać narzędzia z węglików spiekanych (gatunki od N10 do N20) oraz stali szybkotnących (HS6-5-2, HS6-525, HS2-918 i HS12-145). Lepiej używać węglików spiekanych.

Skrawanie miedzi można przeprowadzać zarówno na sucho, jak i przy użyciu odpowiednich środków smarno-chłodzących (byle bez dodatku siarki). W przypadku obróbki mechanicznej środki te są potrzebne, żeby smarować ruchome komponenty maszyny. Do smarowania używa się oleju obróbczego, do chłodzenia może być emulsja. Dobre efekty przynosi także chłodzenie mgłą olejową oraz obróbka z minimalnym chłodzeniem i smarowaniem.

Frezowanie miedzi charakteryzuje się niską podatnością na tworzenie nalepień na ostrzach narzędzia. Narosty takie sprzyjają wzrostowi sił i temperatur towarzyszących obróbce CNC.

Jakie właściwości cechują miedź?

Miedź, będąca podstawowym składnikiem brązów, jest chętnie wykorzystywana w przemyśle. Znacznie trwalsze od czystej miedzi są jednak jej stopy. Zachowują one właściwości miedzi, wśród których warto wskazać na: bardzo dobre przewodnictwo prądu i ciepła, odporność na korozję, odporność na warunki pogodowe i promieniowanie ultrafioletowe, trwałość, wytrzymałość, stabilność ciśnieniową i temperaturową. Metal ten jest niemagnetyczny, miękki, ciągliwy i plastyczny. Łatwo poddaje się formowaniu, jest dobrze odkształcalny i obrabialny. Miedź można poddać recyklingowi.